Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego należy do tzw. nieswoistych chorób zapalnych jelit, tak jak choroba Leśniowskiego-Crohna. Proces zapalny obejmuje błonę śluzową ipodśluzową jelita grubego koncentruje się najczęściej w lewej okrężnicy lub odbytnicy (razem 80% przypadków). Wrzodziejące zapalenie jelita grubego może powodować podrażnienia i wrzody w jelicie grubym. Wwiększości przypadków choroba ma przebieg przewlekły, adługie okresy remisji są przerywane ostrymi nawrotami.

WZJG zostało uznane za osobną jednostkę chorobową w 1895 roku. Do czasu odkrycia choroby Leśniowskiego-Crohna oba schorzenia traktowane były jako jedna jednostka chorobowa. Dokładne przyczyny obu schorzeń do dziś nie są znane.

Łagodna postać WZJG charakteryzuje się powierzchownymi nadżerkami, zatarciem rysunku naczyniowego błony śluzowej, jej granulowaniem, kruchością iwysiękiem zapalnym. Wciężkiej postaci wrzodziejącego zapalenia jelit występują głębokie owrzodzenia iobszary pozbawionej nabłonka błony śluzowej.

Objawy wrzodziejącego zapalenia jelit:

- biegunka, często z domieszką krwi i śluzu, czasem parcie na stolec,

- ból brzucha i/lub ból w okolicy odbytu;

- gorączka, stan podgorączkowy,

- pogorszenie wydolności fizycznej, szybkie chudnięcie.

U większości chorych na wrzodziejące zapalenie jelita grubego choroba przebiega łagodnie, a jej jedynymi objawami są biegunka ikrwawienie. W chorobie ośredniej aktywności, którą obserwuje się u koło 1/3 chorych, pacjenci cierpią na krwiste biegunki (5-6 wypróżnień dziennie) którym towarzyszy ból brzucha, gorączka oraz ogólne osłabienie organizmu. U około 20% chorych wrzodziejące zapalenie jelita ma ciężki przebieg: z wysoką temperatura, obniżeniem ciśnienia tętniczego i zwiększeniem częstotliwości rytmu serca, Pacjenci z objawami ciężkiego przebiegu WZJG wymagają leczenia szpitalnego.

Badaniem, które pozwala na ustalenie ostatecznego rozpoznania jest endoskopia jelita grubego zpobraniem wycinków do badania histopatologicznego

W krajach Europy zachorowalność na wrzodziejące zapalenie jelita grubego wynosi ok. 10 przypadków na 100000 ludności rocznie. W Polsce na WZJG zapada rocznie ponad 700 osób.

Leczenie

W łagodnym i średnim przebiegu choroby stosuje się farmakoterapię, głównie preparaty kwasu 5-aminosalicylowegow postaci tabletek, wlewek i czopków oraz glikokortykosteroidy.

Chorzy z ciężkim przebiegiem WZJG wymagają hospitalizacjii zindywidualizowanej farmakoterapii lub leczenia chirurgicznego. Stosowane metody chirurgiczne to usunięcie części lub całego jelita grubego.