Wzrost przeżywalności chorych na nowotwory jelita grubego

Na łamach The Lancet Oncology opublikowano wyniki badań, które wskazują na istotny wzrost przeżywalności po diagnozie nowotworów złośliwych (przełyk, żołądek, jelito grube i odbytnica, trzustka, płuco, jajnik) u pacjentów z najbogatszych krajów. W analizie przeprowadzonej przez badaczy z Międzynarodowej Organizacji do Badań nad Rakiem (IARC) uwzględniono dane dla prawie 4 mln pacjentów z Australii, Kanady, Danii, Irlandii, Nowej Zelandii, Norwegii i Wielkiej Brytanii. Analizowano dane z lat 1995-2014.

W ciągu obserwowanych 20 lat największą poprawę w 5-letniej przeżywalności wykazano dla nowotworów jelita grubego i odbytnicy. W zależności od kraju, przeżywalność 5-letnia dla pacjentów zdiagnozowanych w okresie 1995-1999 wynosiła 48-59%, natomiast dla pacjentów z nowotworem zdiagnozowanym w okresie 2010-2014 wynosiła 62-71%.

Wyniki poprawiły się także dla nowotworów złośliwych o generalnie gorszych prognozach odnośnie 5-letniej przeżywalności (przełyk, żołądek, płuco, jajnik). Dla tych nowotworów, zaobserwowano nawet 11% wzrost przeżywalności, w niektórych uwzględnionych w analizie krajach.

Generalnie większą poprawę 5-letniej przeżywalności zaobserwowano dla pacjentów z nowotworem zdiagnozowanym przed 75 rokiem życia (w porównaniu z osobami starszymi w momencie diagnozy). Najwyższą 5-letnią przeżywalność zaobserwowano dla pacjentów z Australii, Kanady i Norwegii a następnie z Nowej Zelandii, Danii, Irlandii i Wielkiej Brytanii.

Przeżywalność jest silnie związana ze stopniem zaawansowania nowotworu w momencie diagnozy oraz z zastosowaniem najnowocześniejszych metod i sposobów leczenia. Wyższy stopień zaawansowania w momencie diagnozy to gorsze prognozy przeżywalności, ale także większe prawdopodobieństwo np. stomii. Bariery finansowe i kulturalne ograniczające dostęp do wczesnej diagnostyki i odpowiedniego leczenia wpływają na poziom przeżywalności wśród grup wykluczonych oraz w krach biedniejszych. Istotny wpływ na poprawę przeżywalności ma także złożoność i zindywidualizowanie procesu leczenia. Innowacyjne leki i schematy chemioterapii bardzo poprawiły przeżywalność po diagnozie nowotworów, szczególnie w przypadku nowotworów w stadiach II i III. Poprawa dostępności do wczesnej diagnostyki i leczenia może zniwelować ewidentne różnice w skali świata w zakresie przeżywalności po diagnozie nowotworu jelita grubego.

Opracowano na podstawie:

https://www.iarc.fr/wp-content/uploads/2019/09/pr275_E.pdf

https://www.thelancet.com/journals/lanonc/article/PIIS1470-2045(19)30456-5/fulltext